Gwarantuję ci, że nie masz pojęcia, czym jest prawdziwe chrześcijaństwo. Artykuły z tej kategorii wyjaśnią ci jego związek z prawdziwą męskością.
“Kobiety mówią jedno, myślą drugie” to ograny temat — wiem. Jednak czy z tego powodu staje się mniej ważny?
Wręcz przeciwnie.
W czasach postępującej feminizacji mężczyzn i maskulinizacji kobiet znajomość natury obu płci jest na wagę złota. Szczególnie w kontekście wchodzenia w relacje.
Wiedza z tego zakresu przyda się zwłaszcza mężczyznom, którzy chcieliby prędzej czy później założyć rodzinę z kobietą nadającą się do roli żony i matki.
Blisko 5 lat prowadzenia bloga pozwoliło mi się zmierzyć z wieloma punktami widzenia czytelników. Czy to poprzez liczne komentarze, które każdy może sprawdzić pod poszczególnymi artykułami, czy poprzez prywatne wiadomości wysłane bezpośrednio do mnie.
Jednak wśród wielu opinii jedna pojawia się regularnie i nagminnie. Teoria przewrażliwionych kobiet (i zniewieściałych mężczyzn) jakobym był bezlitosnym draniem, świnią, seksistą, mizoginem, etc. Litania epitetów, jak można się domyślić, jest dużo dłuższa, ale nie ma sensu przywoływać jej tutaj w całości.
Wszystko dlatego, że mam czelność postulować, aby mężczyźni byli mężczyznami. I nie boję się przy tym zwracać uwagi na zło — czy to kobiece, czy męskie.
Dlatego dzisiaj ugryziemy temat z innej strony, bowiem wyjaśnimy sobie, kiedy mężczyzna powinien przeprosić kobietę.
Jak to jest, że dwoje ludzi może patrzeć na tę samą rzecz i widzieć coś zupełnie innego?
Konflikty światopoglądowe stają się coraz bardziej widoczne w naszej kulturze, szczególnie w kwestiach męskości, kobiecości, męskiej i żeńskiej tożsamości czy w relacjach między mężczyznami a kobietami. Obecne spory dotyczą już nie tylko natury małżeństwa, ale również tego, co to znaczy być mężczyzną lub kobietą.
W najbardziej szalonych odmętach społeczeństwa toczy się nawet dyskusja na temat zaimków, jakimi powinniśmy się posługiwać.
Problem narasta, więc warto byłoby się nim zająć.
Kto zna moje dotychczasowe teksty, ten wie, że ich główną ideą jest przeciwdziałanie postępującej kastracji mężczyzn. Zresztą ideę bloga widział każdy, kto chociaż raz go odwiedził.
Naprawiamy świat, odbudowując mężczyzn.
Misja ta była istotna już 5 lat temu, kiedy zaczynałem. Jednak jest jeszcze bardziej aktualna dzisiaj — w czasach, gdy męskość jest zwalczana we wszystkich jej przejawach.
Ile razy słyszałeś hasło: “mężczyzna jest głową rodziny”? Pewnie z milion. Jednak ilu ludzi było ci w stanie wytłumaczyć, co to właściwie znaczy? Tylko nie licz pospolitych odpowiedzi pokroju “chłop musi zarabiać” czy “chłop musi bronić”. Wszyscy je znają.
Oczywiście nie byłoby w nich nic złego, gdyby nie jeden drobny szczegół — są do bólu powierzchowne i nie dotykają sedna sprawy.
Uwierzyłbyś że wszystko, co do tej pory słyszałeś o chrześcijaństwie, jest kłamstwem? A jeśli nawet nie kłamstwem, to półprawdami, które niemal całkowicie rozmywają główne przesłanie pierwszych naśladowców Chrystusa?
Prawdopodobnie tak jak większość myślisz, że Jezus był miłym i nieszkodliwym facetem, który nikomu nie wadził i nigdy na nikogo nie podniósłby ręki.
To fałszywy obraz.
Najwyższa pora na prawdziwy Godpill!
Kiedy człowiek przestaje udawać wszechwiedzącego pana swojego życia, który wszystko może, jeśli tylko zechce, a zamiast tego nabierze pokory, otworzy oczy i zacznie obserwować, co się wokół niego dzieje, zauważy coś niesamowitego.
Odkryje, że jego dom od lat płonie, a on przez cały ten czas nie widział trawiącego wszystkie meble ognia.
Kontynuuję tradycję sprzed roku i przed świętami poświęcam artykuł tematowi bliskiemu chrześcijaństwu. Ale bez obaw, wciąż pozostaniemy w obrębie kwestii związanych z męskością, kobiecością i związkami. Wbrew pozorom ateizm ma z nimi wiele wspólnego.
Bo dlaczego wychowane w tradycyjnych, katolickich domach dzieci wyrastają na ateistów? To pytanie od lat nurtuje księży, wierzących i ogólnie cały chrześcijański świat.
A ja mam na nie odpowiedź.
Jaką?
O tym przeczytasz w artykule. Dlatego bez przeciągłych wstępów zabierzmy się do naszych okołoświątecznych rozważań.
Mimo że dziś miała pojawić się kontynuacja ostatniego wpisu o partnerstwie (a raczej jego nieistnieniu), to postanowiłem przenieść ją na kolejny tydzień, a w zamian zająć się czymś związanym ze zbliżającym się okresem świątecznym. Nie odbiegniemy przy tym za bardzo od tematu męskości, bo przyznaję, że będę dziś opowiadał o Bogu, ale ze szczególnym naciskiem na to, dlaczego Bóg Ojciec jest przede wszystkim Bogiem mężczyzn, a dopiero w następnej kolejności kobiet. Nie możecie się doczekać odpowiedzi? Ja też, więc przejdźmy do rzeczy.