Nie bądź naiwny w związku, inaczej kobieta cię zdominuje! Artykuły z tej kategorii przybliżą ci dynamikę relacji męsko-damskich.
Wykastrowany mąż i kontrolująca wszystko żona — brzmi znajomo? Zgaduję, że aż za bardzo. Każdy z nas (niestety) zna ten układ albo z własnego doświadczenia, albo z obserwacji związków rodziców, dziadków, dalszej rodziny czy znajomych. Nie każdy zadaje sobie jednak trud, by zapytać: “dlaczego?”
Dlaczego relacje damsko-męskie tak wyglądają?
Jeśli miałbym wskazać jedną fundamentalną teorię, na której wyrosła niemal cała filozofia manosfery, nie zastanawiałbym się długo. Moim wyborem byłaby hipergamia, czyli pogląd, że kobiety z natury wybierają mężczyzn o wyższym statusie i zasobach. Teoria ta, oparta na koncepcjach ewolucyjnych Davida Bussa, zyskała ogromną popularność wśród mężczyzn.
Kilka lat temu ja również popełniłem krótki tekst na temat hipergamii. Zrobił nawet parę okrążeń po internecie (internauci dzielili się nim m.in. na Wykopie) i nadal widnieje na pierwszych stronach wyszukiwarek.
Dziś, po latach, wracam do tematu.
Zatrzymaj się na chwilę i zastanów razem ze mną, jak daleko sięgają różnice płciowe? Czy sprowadzają się wyłącznie do cech fizycznych, jak chcieliby niektórzy? Oczywiście, że nie. To absurd. Wiemy przecież, że istnieją diametralne rozbieżności między tym, jak myśli mężczyzna, i tym, jak myśli kobieta.
Czy w takim razie różnice płciowe dotyczą wyłącznie cech fizycznych i psychicznych? Tutaj postawimy granicę? Oczywiście, że nie. Wiemy przecież, że Bóg stworzył mężczyznę i kobietę na swoje podobieństwo.
A kim jest Bóg, jeśli nie duchem (niematerialną istotą)? Skoro więc stworzył człowieka podobnym sobie, zrobił to na poziomie duchowym.
I na tym samym poziomie wprowadził rozróżnienie płciowe.
Ostatnio różne pigułkowe kręgi obiegła wiadomość, że kobiety odrzucają 95% mężczyzn w aplikacji Tinder. Statystyki podobno to potwierdzają. Ktoś nawet przygotował ładny wykres, żeby odbiorcy nie musieli szczególnie się męczyć i po prostu przyjęli do wiadomości, co zostało wyłożone.
Powstaje zatem pytanie: czy twój pigułkowy guru ma rację? A może manipuluje danymi (czasem nawet nieświadomie, przez własną głupotę), żeby sprzedać ci katastroficzną wizję świata i żerować na twojej frustracji?
Śmiejemy się z białorycerzykowania. Z mężczyzn, który bezkrytycznie stają po stronie kobiet w każdej konfliktowej sytuacji. Facetów często podszytych nadzieją, że dzięki takiej postawie przynajmniej jedna panienka spojrzy na nich przychylniejszym okiem.
I słusznie robimy, bo męską naiwność w tym względzie należy krytykować. Kobiety przecież nie są ani szczególnie cudowne, ani nieskazitelne. Siedzi w nich takie samo zło, jakie siedzi w mężczyznach.
A mimo to ładna twarzyczka potrafi nawet najlepszym z nas zrobić wodę z mózgu.
Należy jednak zaznaczyć, że niektórzy idą za daleko w tej krytyce, przez co wylewają dziecko razem z kąpielą.
Jestem już praktycznie po lekturze pewnej książki, do której odniosę się jeszcze bezpośrednio na końcu tekstu. Najpierw jednak podzielę się zaczerpniętym z niej cytatem. Wywarł on na mnie wrażenie z dwóch powodów:
Odnosi się bezpośrednio do problemów wielu mężczyzn, jeśli chodzi o relacje z kobietami.
Dotyka czegoś o wiele głębszego, ponieważ mówi o męskiej naturze.
PS. Jutro wpadnie dodatkowy tekst, także będą dwa pod rząd 🙂
Niedawno zgłosił się do mnie mężczyzna, który wziął sobie za żonę kobietę posiadającą lękowy styl przywiązania. Pomyślałem więc, że skoro już i tak siedzę w temacie, wejdę w niego głębiej. Czasu nie zmarnuję, bo wedle szacunków LSP dotyczy ok. 20% populacji. Nawet jedna na pięć kobiet się nim charakteryzuje, więc nie są to przypadki odosobnione.
Stąd pomysł, że warto napisać coś, co pomoże mężczyznom radzić sobie z takimi pannami.
Jeśli myślisz, że temat pracującej żony cię nie dotyczy, bo „przecież jej ufasz”, mam złą wiadomość: jesteś naiwny. I to bardzo.
Dzisiaj kobieta spędza po 8-10 godzin dziennie z obcymi facetami. Często lepiej ubranymi (bo są w pracy), lepiej pachnącymi (bo są w pracy) i przede wszystkim — mającymi dla niej czas, uwagę i uśmiech (bo są razem w pracy). Ty w tym czasie tyrasz, wracasz zmęczony i myślisz, że wszystko gra.
Nie gra.
Wręcz przeciwnie. Kolega z pracy może być bardzo niebezpieczny, ale wielu mężczyzn dalej żyje w błogiej nieświadomości.
W ciągu ostatniej dekady kobiety poniżej 30. roku życia stały się bardziej liberalno-lewicowe, niż kiedykolwiek wcześniej, podczas gdy mężczyźni w tym samym wieku coraz częściej określają swoje poglądy jako konserwatywne. Oznacza to, że określenie „kobiety lewicy” przestało być memem dotyczącym niezbyt rozgarniętych partyjniaczek, stając się czymś na wzór symbolu (anty)kultury.
Tendencję tę potwierdza ogromna liczba młodych kobiet, które zagłosowały na Kamalę Harris w 2024 roku.
Co gorsza, opisane zjawisko nie dotyczy jedynie Stanów Zjednoczonych.
Jednym słowem? Ma.
Dwoma? To zależy.
A bardziej szczegółowo? Bardziej szczegółową odpowiedź znajdziesz w treści artykułu.