Bądź lepszy w byciu mężczyzną! Artykuły z tej kategorii pomogą ci rozwijać się na drodze do męskości.
Jeżeli jesteś uważny, na pewno nie umknął ci fakt, że w dzisiejszych czasach ludzi oswaja się z zachowaniami, które dawniej jednomyślnie potępiano. Nawet lenistwo coraz częściej podnosi się do rangi szlachetnej czynności, w wielu przypadkach lepszej od pracy.
Dlatego dzisiejszy tekst jest czymś w rodzaju manifestu przeciw lenistwu. Przyda się każdemu, komu z jakiegoś powodu “się nie chce”.
Wszyscy się zgodzimy, że chłopiec zachowuje się w inny sposób, niż dorosły mężczyzna. Jednak problem polega na tym, że w dzisiejszych czasach granica między jednym i drugim etapem męskiego życia ulega coraz większemu rozmyciu.
W efekcie na świecie pojawia się coraz więcej niby dorosłych mężczyzn, którzy w rzeczywistości nadal są chłopcami.
Jedną z najbardziej fundamentalnych zasad związku z perspektywy mężczyzny jest to, aby nie był emocjonalnie zależny od swojej dziewczyny/narzeczonej/żony. W przeciwnym razie jego podejście do relacji z kobietą nigdy nie będzie zdrowe, a co za tym idzie — normalne.
Wydaje się proste, prawda? A mimo to współczesne społeczeństwo często o tym zapomina.
Już samo wspomnienie, że żona nie powinna być twoją najlepszą przyjaciółką, budzi u wielu osób zdziwienie. Bo jak to tak? Kim w takim razie jest żona? Czy nie powinienem się nią przejmować?
Przeczytaj artykuł, a dowiesz się, co powinieneś zrobić.
Żyjemy w świecie, w którym brakuje dobrych mężczyzn. Co gorsza, wakat po nich zajął zupełnie nowy gatunek — miły mężczyzna. Z pozoru podobny, więc niewprawne oko nie zauważy wielkiej różnicy, ale to nie oznacza, że jej nie ma.
W rzeczywistości przepaść między jednym a drugim jest tak ogromna, że zmieściłaby się w niej głupota lewicowych aktywistów 😉
Nawet jeśli nie zagłębiasz się w odmęty internetu, prawdopodobnie i tak masz jakieś pojęcie o regularnej wojnie, która panuje między feministkami i maskulinistami. Obie grupy próbują na siłę udowadniać, że jedna płeć jest gorsza od drugiej, dlatego ciągle wyszukują skrajne przykłady męskiej lub żeńskiej toksyczności.
W artykule przyjrzymy się temu tematowi.
Współczesny świat na różne sposoby okrada nas z męskości (zła dieta, siedząco-leżący tryb życia, wszechobecny mikroplastik, promocja zboczeń i feminizmu, etc.). Jednak istnieją złodzieje o wiele gorsi. Tacy, którzy podszywają się pod męskość, żeby sprowadzać ją na manowce.
Chodzi przede wszystkim o pornografię i gry komputerowe.
Blisko 5 lat prowadzenia bloga pozwoliło mi się zmierzyć z wieloma punktami widzenia czytelników. Czy to poprzez liczne komentarze, które każdy może sprawdzić pod poszczególnymi artykułami, czy poprzez prywatne wiadomości wysłane bezpośrednio do mnie.
Jednak wśród wielu opinii jedna pojawia się regularnie i nagminnie. Teoria przewrażliwionych kobiet (i zniewieściałych mężczyzn) jakobym był bezlitosnym draniem, świnią, seksistą, mizoginem, etc. Litania epitetów, jak można się domyślić, jest dużo dłuższa, ale nie ma sensu przywoływać jej tutaj w całości.
Wszystko dlatego, że mam czelność postulować, aby mężczyźni byli mężczyznami. I nie boję się przy tym zwracać uwagi na zło — czy to kobiece, czy męskie.
Dlatego dzisiaj ugryziemy temat z innej strony, bowiem wyjaśnimy sobie, kiedy mężczyzna powinien przeprosić kobietę.
W przestrzeni relacji męsko-damskich istnieje wiele problemów. Nawet bardzo wiele problemów.
Jeśli jednak miałbym wskazać na jedne z najpoważniejszych, fundamentalnych przeszkód na drodze do dobrego życia (zarówno jednostkowego, jak i rodzinnego — czy szerzej — społecznego), byłyby nimi kobieca pycha i męskie tchórzostwo.
Dwa grzechy główne. Po jednym dla każdej płci.
Kto zna moje dotychczasowe teksty, ten wie, że ich główną ideą jest przeciwdziałanie postępującej kastracji mężczyzn. Zresztą ideę bloga widział każdy, kto chociaż raz go odwiedził.
Naprawiamy świat, odbudowując mężczyzn.
Misja ta była istotna już 5 lat temu, kiedy zaczynałem. Jednak jest jeszcze bardziej aktualna dzisiaj — w czasach, gdy męskość jest zwalczana we wszystkich jej przejawach.
Jesteś naturalnym zwycięzcą, czy przegrywem? Pytam, bo większość osób z pewnością chciałaby zaliczać się do pierwszej kategorii. W końcu bycie naturalnym zwycięzcą musi mieć same zalety, prawda?
Otóż niekoniecznie.
Tak samo bycie przegrywem (wbrew pozorom) nie składa się z samych wad. Może bowiem dać ci przewagę życiową, jeśli tylko odpowiednio podejdziesz do swojej sytuacji. Wszystko sprowadza się do tytułowego pytania: jakie jest twoje nastawienie do życia? Heroiczne, czy jednak tchórzliwe?