Randkujesz? Szukasz kobiety, z którą mógłbyś przeżyć w miarę bezboleśnie resztę życia? Jeśli tak, to okres niezobowiązującego spotykania się ze sobą jest najlepszym czasem na odkrycie wszelkich wad drugiej osoby.
Niektóre z nich mogą ci nie przeszkadzać, niektóre może nawet zaakceptujesz. Ale są takie charaktery i sytuacje, na które musisz zwracać szczególną uwagę.
Do tej pory mówiono ci jak koronawirus zmienia życie społeczne i ile istnień ludzkich pochłania. Dzisiaj dla odmiany dowiesz się o problemach innego typu, które chińska zaraza wyciąga na wierzch. I nie, nie chodzi o przeciążoną służbę zdrowia albo problemy i nieporadność rządów.
Przyjrzymy się temu, jaki koronawirus ma wpływ na życie w związkach, rodzinach i ogólnie — w sferze prywatnej.
Czy wiesz, że matczyna miłość Cię zabije? Niezależnie od tego, czy jesteś mężczyzną, czy kobietą. Nawet jeśli szczęśliwym trafem uchronisz się przed tym losem, to i tak odciśnie swoje piętno na Twojej psychice. Nie wierzysz? Pozwól, że Ci udowodnię. Bo chociaż każdy z nas jest w stanie bez problemu odnotować męskie zło, to już mało kto potrafi wskazać, czym jest kobieca destrukcyjność. Wielu tkwi w błogiej niewiedzy i nie ma nawet pojęcia o jej istnieniu, chociaż prawdopodobnie nieraz jej doświadczyli.
Czyni ją to jeszcze bardziej niebezpieczną.
Miałem okazję dziś w okolicach południa być na XII Śląskiej Manifie, a przynajmniej w jej okolicy, dzięki czemu mogłem posłuchać, o co walczą dziś kobiety w Polsce. I chociaż było parę punktów dodatkowych, o których nie będę pisał, bo muszę się im najpierw przyjrzeć, to jednak główne założenia kobiecego manifestu pozostają te same.
Chociaż tytułowe stwierdzenie może wydawać się nieprzystające do dzisiejszych czasów, które starają się zalać nas falą emocji praktycznie z każdej strony…
Czasów, w których wrażliwość jest przepychana przez kobiety wszędzie, gdzie się da i wmawiana mężczyznom…
To jednak da się tę myśl łatwo obronić i wyjaśnić.
Wiele razy na łamach bloga wspominałem, że mężczyzna nie powinien być emocjonalny, ale chyba nigdy dokładnie nie wyjaśniłem, dlaczego. Dziś to nadrobimy.
Nowy rok rozpoczniemy od powrotu do tematu, który już od dłuższego czasu oczekuje na rozwinięcie. Pisałem już wstępnie w poprzednim wpisie o tym, dlaczego nie istnieje coś takiego, jak partnerstwo, więc tutaj nie będę się powtarzał i od razu przejdę do dalszej części tematu. A chciałbym go dzisiaj poruszyć z nieco innej perspektywy, mianowicie pokazać proces zakochiwania się chłopca (bo tych dzisiaj jest dużo więcej, niż mężczyzn).
Zawsze ktoś musi przewodzić. Tak jak w rządzie jest premier, w partii jej przewodniczący, w firmie prezes, w drużynie lider, tak samo w związku jest osoba, która prowadzi, oraz osoba, która podąża. Ba! Nawet w tzw. związkach homoseksualnych partnerstwo nie istnieje. Ktoś jest bardziej męski i staje się liderem, a ktoś jest bardziej kobiecy i staje się uległy. Nie ma równości, o której próbują przekonać nas współcześni specjaliści i populistyczne mrzonki o wspólnym podejmowaniu decyzji.
Zawsze musi być ktoś, kto powie ostatnie słowo, kto weźmie na siebie odpowiedzialność zarówno za sukces tego, co się ustaliło, jak i za porażkę.
Na blogu już kilkukrotnie pisałem, że to do mężczyzny należy rola przewodzenia — zarówno związkowi, jeśli w grę wchodzi jedynie para, jak i rodzinie, gdy do całości dołączają dzieci. Jednak do tej pory nie miałem jeszcze okazji dokładniej wyjaśnić, dlaczego tak jest.
Matka pojawiła się już w ostatnim wpisie. Poruszałem w nim problem domu rodzinnego, oporów współczesnych, dorosłych dzieci przed opuszczeniem go i kosztów – zarówno psychicznych, jak i fizycznych – które się z tym wiążą.
W tym tygodniu chciałbym ugryźć temat od innej strony. Zajmę się relacją, która związuje matki z ich dziećmi i katastrofalnym skutkiem tego, co potocznie nazywa się „nieodcięciem pępowiny”.
Ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji wynikających z tego dla synów.
Rodzice. Według danych Eurostatu prawie 45% ludzi w wieku 18-35 lat wciąż z nimi mieszka. Ponad połowa (60%) z nich to mężczyźni. Blisko 3 000 000 (trzy miliony) dorosłych mężczyzn zwleka z wyfrunięciem z rodzinnego gniazda. Innymi słowy: mamy w Polsce trzy miliony maminsynków, co (procentowo) plasuje nasz kraj w europejskiej czołówce.
Dlaczego tak się dzieje?