Zastanawiasz się, czym jest męskość? Nie wiesz, jakie są podstawy bycia mężczyzną? Artykuły z tej kategorii wszystko ci wyjaśnią!
Wiesz na czym polega problem większości dzisiejszych mężczyzn? Żyją zbyt blisko matek. Wpływa to na ich charakter, zachowanie, sposób myślenia. Mówiąc bardziej dosadnie: zatruwa ich męską naturę, co ma bezpośredni związek z brakiem dojrzałości w dorosłym życiu. Dlatego jeśli odnajdujesz w sobie cechy chłopięce lub stricte kobiece (więcej o tym w pierwszej części), prawdopodobnie to właśnie więź z matką jest temu winna.
Jesteś dorosły, w oczach innych ludzi uchodzisz za mężczyznę. Może nawet sam siebie określasz tym słowem. Ale czy potrafisz odpowiedzieć na pytanie: kim jest mężczyzna? Co to w ogóle znaczy być mężczyzną? Czy każdy dorosły przedstawiciel chromosomu Y staje się automatycznie mężczyzną gdy uzyskuje pełnoletność, czy jednak do męskości musi dorosnąć mimo wieku?
Jeśli kiedykolwiek zadawałeś sobie te pytania lub przeżywałeś chwile, w których nie czułeś się męsko, trafiłeś we właściwe miejsce.
Mówiąc nienawiść, można pod nią automatycznie podciągnąć takie uczucia, jak zazdrość, żal, złość, irytację, etc. Wszystkie one wywodzą się bowiem z jednej, nadrzędnej emocji, którą jest gniew (nienawiść). I choć można by podnosić argument, że każde z tych uczuć jest naturalne i że są one stałym elementem życia ludzkiego, to – jak się niedługo przekonamy – nie przynoszą one człowiekowi (szczególnie mężczyźnie) żadnego pożytku. A im bardziej ktoś je w sobie pielęgnuje, tym bardziej na tym cierpi, mimo że może nie zdawać sobie z tego sprawy.
Mimo że dziś wielu ludzi opowiedziałby się za poglądem, że mężczyzna i męskość uległy przedefiniowaniu i coś takiego, jak „prawdziwy mężczyzna” jest stwierdzeniem pustym, a nawet bezsensownym, to wcale nie znaczy, że mają rację. Męskość, choć dzisiaj atakowana i podważana z każdej strony, nigdy nie straciła i nigdy nie straci swojego znaczenia, nawet gdyby 99% mężczyzn kompletnie zapomniało, na czym polega ich natura, albo uwierzyłoby w kłamstwa na jej temat. Prawdziwy mężczyzna jest równie realny, co słońce wschodzące co rano, i tak samo jak ono jest skarbem dla świata, dla swojej rodziny i społeczności, w której się obraca.
Inni mężczyźni, oderwani od swojej natury, albo go podziwiają, albo mu zazdroszczą.
Chociaż tytułowe stwierdzenie może wydawać się nieprzystające do dzisiejszych czasów, które starają się zalać nas falą emocji praktycznie z każdej strony…
Czasów, w których wrażliwość jest przepychana przez kobiety wszędzie, gdzie się da i wmawiana mężczyznom…
To jednak da się tę myśl łatwo obronić i wyjaśnić.
Wiele razy na łamach bloga wspominałem, że mężczyzna nie powinien być emocjonalny, ale chyba nigdy dokładnie nie wyjaśniłem, dlaczego. Dziś to nadrobimy.
Dlaczego zadaję to pytanie? Dlaczego pytam o samotność? Bo wielu mężczyzn dzisiaj uważa (i szczerze w to wierzy), że bez kobiety byliby nikim. Wielu z nich naprawdę dało sobie wmówić, że samodzielnie nie są w stanie poradzić sobie z życiem. Wielu boi się samotności, która w rzeczywistości jest jednym z największych błogosławieństw, jakie mogą spotkać człowieka. Ale za to wszyscy szczerze wierzą, że od kobiety otrzymają miłość, opiekę i szczęście. I mija wiele lat, zanim zorientują się (o ile w ogóle dopuszczą do siebie tę myśl), że kobiety mają bardzo niewiele do zaoferowania, jeśli chodzi o te sprawy.
Na blogu często (a może nawet nieustannie) poruszam temat męskiej słabości i tego, dlaczego mężczyźni powinni być silni. Jednak nie za każdym razem jasno określam, czym cechuje się słaby mężczyzna. A wypadałoby to wiedzieć, więc dziś postanowiłem zająć się tylko i wyłącznie tym. Jeśli ktoś nadal nie ma pewności, czy silny on, czy słaby, te pięć przesłanek rozwieje wszelkie wątpliwości.
W prasie co i rusz można natknąć się na tematy poświęcone męskości, gdzie samozwańczy eksperci próbują wyjaśnić tzw. „upadek mężczyzn”. Czasem robią to z litościwą manierą ludzi chcących pomóc, czasem z dumą i wyższością, jakby czekali na to od wieków (tak dzieje się najczęściej wtedy, gdy głos zabierają sfrustrowane kobiety, skrycie nienawidzące mężczyzn).
My postaramy się spojrzeć na sprawę obiektywnie. Co takiego dzieje się z mężczyznami, że tak często wytyka się im słabość? Czym dzisiejszy facet różni się od tego, który żył dawniej? Jak to lubią mówić kobiety: „gdzie ci prawdziwi mężczyźni”?
Na blogu już kilkukrotnie pisałem, że to do mężczyzny należy rola przewodzenia — zarówno związkowi, jeśli w grę wchodzi jedynie para, jak i rodzinie, gdy do całości dołączają dzieci. Jednak do tej pory nie miałem jeszcze okazji dokładniej wyjaśnić, dlaczego tak jest.
To, co w Ameryce i na zachodzie Europy dzieje się na porządku dziennym, powoli zaczyna napływać i do nas. Może nie powinniśmy się dziwić, skoro miłość Polaków do Stanów Zjednoczonych trwa od wielu lat, a tamtejsze trendy prędzej czy później znajdują swoich fanów na naszej rodzimej ziemi. Z tego powodu od pewnego czasu możemy obserwować rodzącą się u nas antymęską narrację, z flagowym terminem „toksyczna męskość” na sztandarach.
Termin ów został ukuty przez środowiska feministyczne. Jest jednym z całej gamy oskarżeń, wymierzonych już nie tylko w mężczyzn, ale w całe społeczeństwo zachodnie (które jest owych mężczyzn dziełem).