Jeżeli jesteś uważny, na pewno nie umknął ci fakt, że w dzisiejszych czasach ludzi oswaja się z zachowaniami, które dawniej jednomyślnie potępiano. Nawet lenistwo coraz częściej podnosi się do rangi szlachetnej czynności, w wielu przypadkach lepszej od pracy.
Dlatego dzisiejszy tekst jest czymś w rodzaju manifestu przeciw lenistwu. Przyda się każdemu, komu z jakiegoś powodu “się nie chce”.
Jak współczesny mąż i ojciec może przewodzić swojej rodzinie, skoro nie potrafi powiedzieć, że jest jej głową? Jeśli nawet słowa o przywództwie nie przechodzą mu przez gardło, co z czynami?
O tym w artykule.
Wszyscy się zgodzimy, że chłopiec zachowuje się w inny sposób, niż dorosły mężczyzna. Jednak problem polega na tym, że w dzisiejszych czasach granica między jednym i drugim etapem męskiego życia ulega coraz większemu rozmyciu.
W efekcie na świecie pojawia się coraz więcej niby dorosłych mężczyzn, którzy w rzeczywistości nadal są chłopcami.
Jedną z najbardziej fundamentalnych zasad związku z perspektywy mężczyzny jest to, aby nie był emocjonalnie zależny od swojej dziewczyny/narzeczonej/żony. W przeciwnym razie jego podejście do relacji z kobietą nigdy nie będzie zdrowe, a co za tym idzie — normalne.
Wydaje się proste, prawda? A mimo to współczesne społeczeństwo często o tym zapomina.
Już samo wspomnienie, że żona nie powinna być twoją najlepszą przyjaciółką, budzi u wielu osób zdziwienie. Bo jak to tak? Kim w takim razie jest żona? Czy nie powinienem się nią przejmować?
Przeczytaj artykuł, a dowiesz się, co powinieneś zrobić.
Czy którykolwiek rodzic musi uczyć trzyletniego chłopca, aby mówił: „zrobię to sam”? Nie. Malec z własnej inicjatywy dąży do samodzielności.
W dorosłym życiu też obserwujemy, że mężczyźni i chłopcy wykazują znacznie wyższą tolerancję na niebezpieczeństwo. I jest to postawa dobra, właściwa, zdrowa, a także chrześcijańska. Bóg przecież nie stworzył chłopców po to, aby szukali bezpieczeństwa.
Wiem, że współczesne kościoły mogą sprawiać inne wrażenie, ale to dlatego, że kroczą błędną ścieżką.
„Bądźcie czujni, trwajcie mocni w wierze, postępujcie jak mężczyźni, bądźcie silni.” (1 Kor. 16:13)
Na pewno dobrze znasz to zdanie, bo używałem go już kilkukrotnie. Jednak dobrze byłoby wyjaśnić, raz a porządnie, co tak naprawdę apostoł Paweł zaleca — nie tylko mężczyznom, ale całemu Kościołowi — w tych prostych słowach.
Ostatnio z ciekawości obejrzałem nagranie Sośnierza dyskutującego z losowymi przechodniami na temat tego, ile tak naprawdę jest płci.
Akurat tak się złożyło, że rozmawiał z samymi młodymi kobietami, z których 3 na 4 broniły różnych tożsamości płciowych argumentem w stylu “jeśli ktoś się tak czuje, powinniśmy z szacunku do niego to zaakceptować”.
Nie będę rozmontowywał tego stwierdzenia logicznie, bo — powiedzmy sobie szczerze — nie zniesie nawet wstępnej krytyki, a co dopiero pogłębionej.
Zwrócę jednak uwagę na coś innego.
Żyjemy w świecie, w którym brakuje dobrych mężczyzn. Co gorsza, wakat po nich zajął zupełnie nowy gatunek — miły mężczyzna. Z pozoru podobny, więc niewprawne oko nie zauważy wielkiej różnicy, ale to nie oznacza, że jej nie ma.
W rzeczywistości przepaść między jednym a drugim jest tak ogromna, że zmieściłaby się w niej głupota lewicowych aktywistów 😉
Nawet jeśli nie zagłębiasz się w odmęty internetu, prawdopodobnie i tak masz jakieś pojęcie o regularnej wojnie, która panuje między feministkami i maskulinistami. Obie grupy próbują na siłę udowadniać, że jedna płeć jest gorsza od drugiej, dlatego ciągle wyszukują skrajne przykłady męskiej lub żeńskiej toksyczności.
W artykule przyjrzymy się temu tematowi.
Współczesny świat na różne sposoby okrada nas z męskości (zła dieta, siedząco-leżący tryb życia, wszechobecny mikroplastik, promocja zboczeń i feminizmu, etc.). Jednak istnieją złodzieje o wiele gorsi. Tacy, którzy podszywają się pod męskość, żeby sprowadzać ją na manowce.
Chodzi przede wszystkim o pornografię i gry komputerowe.